Rozdział 10

Dzięki za komentarze <33 Miłego czytania.
______________________________________________________________________________

*Perspektywa Elisabeth

Gdy się obudziłam nie było obok mnie Nialla. Rozejrzałam się wokół i zobaczyłam kartkę:

"Przepraszam, że mnie nie ma, ale musiałem wyjść. W kuchni jest śniadanie i klucze od domu. Jakbyś wychodziła zamknij drzwi. Bądź dziś ładnie ubrana o 18, zabieram Cię gdzieś."

Uśmiechnęłam się sama do siebie. Zeszłam na dół do kuchni, zjadłam śniadanie, pozbierałam swoje rzeczy i wróciłam do domu, zamykając najpierw dom Nialla. Byłam ciekawa, co blondasek na dziś przygotował.  W domu wzięłam prysznic i ubrałam to. Wzięłam laptopa i sprawdziłam facebook'a i twitter'a. Spojrzałam na zegarek, lecz była dopiero 12.Czas dziś tak wolno leciał.  Z nudów postanowiłam posprzątać swój pokój i mój stary pokój.Wszystkie wspomnienia wróciły. Zaczęłam płakać. Wzięłam album, do którego włożyłam zdjęcia. Do pudła włożyłam rzeczy, z którymi się nie potrafiłam rozstać, a resztę wyrzuciłam. Miałam jeszcze farbę z ostatniego malowania mojego nowego pokoju, a że tu nie było mebli pomalowałam pokój. Wiedziałam, że nie byłam jeszcze gotowa, żeby tu posprzątać, ale musiałam kiedyś to zrobić. Po skończonym malowaniu znalazłam zdjęcie z Nickiem. Nie płakałam. Obiecałam sobie, że więcej nie będę płakała ani za nim, ani za żadnym innym facetem. Zdjęcie to włożyłam do  ramki i zaniosłam do swojego pokoju, żeby o tym pamiętać. I nie zapomnieć, żeby przy facetach uważać. Każdy z nich najpierw jest inny, ale tak na prawdę taki sam. Spojrzałam na zegarek. Była już 15. Poszłam zrobić obiad. Później posprzątałam i poszłam oglądać telewizję.

                                                      * * *
Obudziłam się w salonie na kanapie. Przypomniałam sobie o spotkaniu z Niallem. Zobaczyłam na zegarek. Była już 17! Szybko pobiegłam do łazienki wziąć prysznic. Następnie wysuszyłam włosy, zrobiłam sobie lekki makijaż i ubrałam się. Włożyłam do torebki kilka rzeczy, po czym usłyszałam dzwonek do drzwi. Otworzyłam je i zobaczyłam  Nialla.
N(iall): Ślicznie wyglądasz.
J(a): Dzięki. Słodko Ci w tym garniturze.-powiedziałam, a chłopak się uśmiechnął.
J: To gdzie mnie zabierasz-powiedziałam w czasie drogi do auta
N: Niespodzianka.
J:Nie lubię niespodzianek!
N:No, trudno. Wytrzymaj chwilkę, za niedługo będziemy na miejscu.-powiedział, po czym ruszyliśmy. Po kilku minutach dotarliśmy pod Nando's. Lecz gdy weszłam do środka, zaniemówiłam. Wnętrze było cudowne.
J: Jejku, Niall, to dla mnie?
N: Tak. To właśnie dziś załatwiałem. Podoba Ci się?
J: Jest pięknie! Idealnie!-powiedziałam i powstrzymywałam się od łez szczęścia. Po chwili przyszedł kelner, żebyśmy złożyli zamówienie. W trakcie wieczora cały czas rozmawialiśmy, jedliśmy i śmialiśmy się. Jednak odczuwałam, że Horan czymś się denerwuje. Po chwili wstał i podszedł do mnie.Nic nie mówiąc wziął mnie za rękę i gdzieś zaczął prowadzić.
J: Niall, wszystko ok??
N: Tak, po prostu, chcę Ci coś pokazać.-powiedział. Zabrał pod jakieś schody, po czym zawiązał moje oczy chustką i zaniósł na górę. gdy rozwiązał moje oczy zaniemówiłam. Byliśmy na dachu restauracji. Był tu piękny widok na Londyn. Nie miałam  pojęcia, że nocą jest on tak piękny.
J: Byłam  w Londynie wiele razy, mieszkam tu, ale nigdy nie myślałam, że może być on tak piękny w nocy.
N: Cieszę się, że Ci się podoba i że ci to pokazałem.
J: To ja dziękuję.
N: Przyjemność po mojej stronie. Elisabeth, mam pytanie
J: Tak?
N: Czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną?
J: Tak!-krzyknęłam i pocałowałam namiętnie chłopaka.